Een kleine Caterpie kroop langzaam over het strand. Ze kwam er tegenwoordig steeds vaker, met name als ze de drukte in Valora Town wilde ontsnappen. Dice hield er niet van om tussen veel pokémon te zijn. De pokémon negeerden haar, en namen niet eens de moeite om opzij te gaan als ze langs kwam gekropen. Waarom zouden ze ook? Ze trok het hen niet aan. Zíj konden er immers niks aan doen dat ze een onbelangrijke pokémon was, wel soms? Ze stopte met kruipen en draaide zich in de richting van de zee. De zoute wind prikte in haar ogen, en deed haar huiveren. Ze bleef het prachtig vinden. Soms was er een Finneon te zien die sierlijk het water uit sprong. Dice was benijdde ze. Finneon’s waren vrije pokémon, en hadden in haar ogen niks om zich zorgen over te maken. Ze werden niet genegeerd. Dice snoof op een geïrriteerde manier. Ze was triest bezig. Ze treurde om zichzelf, terwijl ze niet zou moeten treuren. Ze droomde er over om gezien te worden, terwijl ze wist dat zoiets nooit zou gebeuren. Ze glimlachte zwakjes. Bovendien had ze weinig te vrezen. Ze was zo klein, dat Vlieg Pokémon niet eens op een hongerige manier naar haar keken. Ze zou hun magen toch niet vullen. Nee, ze hadden liever een wat grotere en goed gevulde Wurmple in plaats van haar. De Caterpie glimlachte zuur. Tenminste één pluspunt… Langzaam kwam ze weer in beweging. Ze keek naar het zand onder zich, niet lettend op waar ze naar toe kroop. Ze voelde een harde klap tegen haar voorhoofd, alsof ze ergens tegenaan was gekropen. Versuft keek Dice omhoog, recht in de ogen van een andere pokémon. Haar ogen werden groot, en ze kroop haastig wat naar achteren. “S-sorry!” stamelde ze. Waarom had ze niet gewoon voor zich uit gekeken? “Het was niet mijn bedoeling om tegen je op te botsen,” voegde ze er haastig aan toe. Spijtig keek ze naar de pokémon waar ze tegenaan was gekropen.
Een kleine Chatot, wiens naam Rainbow was, schuifelde wat over het strand. Het was een mooie, rustige, en vredige plek, waar hij vast wel vaker naartoe zal komen. Hij stond stil, en tuurde naar het de rustige zee. Er sprongen Finneons uit het water, die met een plons in het water belandde. Ze waren nu al mooi, maar later zouden ze vast veel mooier worden. Ze zouden dan namelijk evolueeren in een Lumineon, die mooier was dan elke andere visachtige Pokemon. Evolutie... Iets wat hij nooit zou meemaken. Waarom was hij nou net een Pokemon die niet kon evolueeren? Nouja, als hij zou evolueeren, dan was hij vast en zeker nog kleiner dan de rest. Altijd was hij de minkukel geweest. Altijd werd hij buitengesloten, nagewezen, en uitgescholden door de andere Chatots. Rainbow zuchtte. Sommige van de andere Chatots waren een ongeldig rescue team gestart. Heel veel andere Chatots werden toegelaten, maar hij niet. 'Dat zou een verlies voor ons betekenen!' Zeiden ze. Heel gemeen. Hij begon verder te lopen, maar was nog steeds in diepe gedachten verzonken. Totdat hij opeens ergens tegenaan botste. Hij keek waar hij tegenaan botste, en zag een Caterpie. De ogen ervan werden groot, en ze kroopte een eindje naar achteren. “S-sorry!” stamelde de Pokemon. “Het was niet mijn bedoeling om tegen je op te botsen,” Voegde ze eraantoe. De Caterpie keek spijtig naar hem. ''Geeft niet hoor,'' Zei Rainbow vrolijk. ''Mijn naam is Rainbow. En jij?''
Dice knipperde van verbazing. ''Geeft niet hoor,'' zei de pokémon tegen haar. De pokémon was een Chatot, als ze zich niet vergiste. Ze zag niet vaak een Chatot, wat haar verbazing zelfs groter maakte. De Chatot was minstens 20 centimeter groter dan haar, en ze moest naar boven kijken om zijn gezicht te kunnen zien. ''Mijn naam is Rainbow,'' stelde de Chatot zichzelf voor, ''en jij?'' Opnieuw knipperde Dice een paar keer van verbazing. Chatot’s waren vogel pokémon, en zouden haar als eten moeten zien. Een vriendelijke kennismaking had ze niet verwacht. “Ehrm… Mijn naam is Dice,” stelde ze zichzelf voor. Haar stem trilde onzeker. Ze deed een poging om zichzelf weer wat te ontspannen, en haar groot geworden ogen kregen weer hun normale grootte terug. Ze liet een zachte zucht horen, voordat ze de Chatot weer aankeek. “Rainbow dus, eh?” zei ze. Deze keer trilde haar stem niet. Haar blik was opnieuw veranderd, en deze keer zat er nieuwsgierigheid in verborgen. “Mooie naam voor een Chatot,” zei ze. Dice grijnsde lichtjes. Ze had nooit zo dichtbij een Chatot gestaan. Als ze er al een zag, bleef ze meestal op een grote afstand. Vooral als ze opzoek waren naar eten. Niet dat ze haar als eten aanzagen, maar het ging om het idee. Ze was een rups, en daar ging het om. Dice liet haar blik op de vleugels van Rainbow rusten. “Wauw…” zuchtte ze. Zou zij zelf ook ooit vleugels kunnen krijgen? Als het haar lukte om in een Butterfree te evolueren, zou het misschien kunnen. Maar wat als het fout zou gaan, en ze gedoemd was om de rest van haar leven op de grond te leven? Ze hoopte van niet. Ze wilde de lucht in, en kunnen vliegen. Zelfs andere vlieg-pokémon zouden dan naar haar opkijken. “Mooie vleugels…” zei ze dromerig. Ze had zich los gewurmd uit haar dagdroom, en keek inmiddels weer naar Rainbow. In haar ogen was een onzichtbare glimlach af te lezen.
De Caterpie stelde haarzelf ook voor. “Ehrm… Mijn naam is Dice,” Haar stem trilde. Vast omdat Rainbow een vogel-Pokemon was? Rainbow grinnikte. ''Wees maar niet bang hoor... Ik eet geen insect-Pokemon. Geef mij maar een Oran berry!'' Weer grinnikte hij. Dice zuchtte, en begon weer te praten: “Rainbow dus, eh?” zei ze. Deze keer trilde haar stem niet. “Mooie naam voor een Chatot,” Dice grijnsde een beetje. Rainbow keek met een vrolijke blik naar haar. ''Jij hebt ook een hele mooie naam! Hee-Hee!'' Dat was wat Rainbow altijd zegt als hij vrolijk was. Dice keek naar de vleugels van hem, en Rainbow keek onderzoekend naar zijn vleugels of er mischien iets opmerkelijks aan te zien was. “Wauw…” Zuchtte Dice. Dice vond de vleugels dus gewoon mooi. ''Hee-Hee!'' Riep Rainbow weer vrolijk. “Mooie vleugels…” zei Dice dromerig. ''Hee-Hee, bedankt!'' Zei Rainbow weer vrolijk terug. Dice was erg aardig... Mischien...? Mischien...? Mischien wou ze een explorer met hem worden? ''Hee-hee!'' Riep hij weer vrolijk. '''Zou je mischien een exploration team met mij willen worden?'' Hij klapperde met zijn vleugels. ''Hee-Hee! Hee-Hee! Hee-Hee! Hee-Hee!'' Gilde hij bijna. Een teken dat hij nerveus was.
Dice werd ruw uit haar dagdroom gerukt. ''Hee-Hee, bedankt!'' had Rainbow gezegd. Dice keek vanuit haar ooghoeken naar haar rug, alsof ze wilde controleren of haar droom-vluegels eruit staken. Helaas, geen vleugels. ''Hee-hee!'' riep Rainbow. Dice stotpe met het kijken naar haar rug, en keek weer naar de Chatot. Zijn ge-Hee-hee had geklonken als een aankondiging. Zou hij iets willen zeggen? Of… lachte hij haar gewoon uit? '''Zou je mischien een exploration team met mij willen worden?'' vroeg hij. Dice snoof, geschrokken van de plotselinge vraag. Een Exploration Team? Zou zij daar wel geschikt voor zijn? Misschien was ze er te klein voor. Alleen een Krabby zou haar al met gemak kunnen verpletteren. Ze fronsde lichtjes. Kleine rimpeltjes waren op haar voorhoofd zichtbaar. Maar als ze niet geschitk zou zijn, waarom zou de Chatot haar dan gevraagd hebben? Rainbow begon met zijn vleugels te klapperen, terwijl hij een vrolijk ‘gehee-hee’ uitstootte. “Nou…” begon ze. De rimpels op haar voorhoofd waren verdwenen, maar ze twijfelde nog steeds. “Ik weet niet of ik wel geschikt ben voor een Rescue Team. Maar… ik zou het wel willen proberen…” antwoordde ze. Ze hield haar kop lichtelijk scheef, terwijl ze de Chatot vragend aankeek. Zou hij echt een Rescue Team met haar willen vormen? Of haalde hij een of andere grap met haar uit? Ergens hoopte ze op geen van beide. Voor een Rescue Team vond ze zichzelf nog steeds niet geschikt. En als het een grap was, zou ze zich doodschamen. Zou er misschien nog een derde optie zijn?
Afwachtend keek Rainbow naar Dice, die er blijkbaar een beetje curieus over was. “Nou…” begon ze. De rimpels op haar voorhoofd die ze eerst had waren verdwenen. “Ik weet niet of ik wel geschikt ben voor een Rescue Team. Maar… ik zou het wel willen proberen…” Ze hield haar kop lichtjes scheef terwijl ze vragend naar Rainbow keek. Rainbow keek smekend terug naar Dice. ''Ik maak echt geen grap hoor! Het is leuk, hoor...'' Stamelde hij. Mischien vond ze hem een laffaard. Zoals de andere Chatots... Hij schudde met zijn kop. Niet aan terugdenken!Weer keek hij naar Dice. ''Hee-Hee? Asjeblieft?'' Nog steeds keek hij smekend naar haar. ''Asjeblieft?''
De Chatot schudde kort met zijn kop, voordat hij weer een ‘Hee-hee’ uitstootte. ''Asjeblieft?'' vroeg hij. Dice trok een vreemd gezicht. Had ze net niet al gezegd dat ze het wel wilde proberen? Misschien had hij het wel anders opgevat. “Goed dan,” zei ze, alhoewel het slechts een bevestiging was van wat ze daarstraks ook al had gezegd. Zou ze echt geschikt zijn voor in een Rescue Team? Als ze eerlijk was, had ze nog steeds haar bedenkingen over zichzelf. maar ze kon natuurlijk altijd een poging wagen… “Ik heb alleen een vraagje,” zei Dice. Ze hield haar hoofd een tikje scheef, zoals ze meestal deed als ze een vraag had. “Hoe zou ons Rescue Team dan moeten heten?” vroeg ze. Als ze daadwerkelijk een Team zouden vormen, hadden ze natuurlijk een geschikte naam nodig. Wat zou passen bij hun Team? Misschien iets als ‘Team vreemde combinatie’ of, ‘Team probeersel’. Dice grijnsde lichtjes bij de gedachte aan haar mislukte naamverzinsels.
“Goed dan,” zei Dice. Vrrolijk begon Rainbow met zijn vleugels te klapperen. ''Hee-Hee! Hee-Hee! Hee-Hee!'' Eindelijk zou hij een rescue team kunnen openen. Eindelijk. Mischien zouden Dice en hij wel beroemde explorers worden! Of beroerde. Rainbow hoopte op het eerste. “Ik heb alleen een vraagje,” Zei Dice opeens. Verbaasd keek Rainbow weer naar Dice. ''Wat dan?'' Dice hield haar kop een tikje schuin. Zou het een belangerijk iets zijn dat hij was vergeten? “Hoe zou ons Rescue Team dan moeten heten?” vroeg Dice. Natuurlijk! Een naam! Dat hij daar niet eerder aan gedacht had! ''Een naam, een naam... Wat word onze naam...'' Zong Rainbow. Hij kon nog herinneren dat zijn moeder ook meestal dingen zong. Een familietrekje? Hmmm... Hijzelf was een muziek en stem Pokemon. En Dice was een Insect en plant Pokemon... Voice... Nature... Nature voice! ''Ik heb het!'' Schreeuwde hij. ''De naam wordt Nature voice!'' Een lachje verscheen op zijn gezicht, maar verdween snel weer. Er moest ook nog een leider zijn. ''Eeeem... Nu heb ik ook een vraagje,'' Begon Rainbow. ''We hebben een leider nodig. Wie van ons wordt de leider?'' Vroeg hij aan Dice.
Zwijgend wachtte Dice tot Rainbow een naam zou bedenken. Waar zat hij precies aan te denken? ''Ik heb het!'' schreeuwde hij plotseling. Dice grijnsde vrolijk. Wat zou hij hebben bedacht? ''De naam wordt Nature voice!'' riep hij uit. Dice knikte. Nature Voice… ja, dat was wel een passende naam. Rainbow lachte kort. ''Eeeem... Nu heb ik ook een vraagje,'' begon Rainbow. Over Dejavu gesproken… Dice glimlachte vaagjes. ''We hebben een leider nodig. Wie van ons wordt de leider?'' vroeg Rainbow. Dice fronste lichtjes. “Jij bent degene die het liefst een Rescue Team wilde starten. Jij mag de leider wel zijn,” beantwoordde ze zijn vraag. Ze hield haar kop een tikje scheef. “Moeten we ons nu niet aanmelden bij de Guild, ofzo?” vroeg ze. Tenminste, de meeste Rescue Teams registreerden zich eerst bij een Guild voordat ze echt aan de slag gingen. Sommigen begonnen niet bij een Guild, maar die Rescue Team’s kregen maar zelden missies. Nu ze er over nadacht, waar lag die zogenaamde Guild eigenlijk? Dat hij ergens in Treasure Town was, dat wist ze. Maar waar precies?
Dice knikte, en dat maakte dat Rainbow kort lachtte. Na zijn volgende vraag, fronste Dice lichtjes. “Jij bent degene die het liefst een Rescue Team wilde starten. Jij mag de leider wel zijn,” Beantwoordde Dice zijn vraag. Rainbow knikte. ''Als je daar zeker van bent, wordt ik dan wel de leider.'' Hij grijnsde kort. De leider van zijn eigen rescue team... Dice hield haar kop weer eens scheef, wat betekende dat ze iets zou gaan vragen. “Moeten we ons nu niet aanmelden bij de Guild, ofzo?”Vroeg ze daarna. Rainbow knikte. ''In Valora town is een guild, waar de guildmasters ene Wish en Ayrin ofzoiets zijn. Daar kunnen we ons hopelijk aanmelden. Samen maken we een Rescue team!'' Rainbow ging in zo'n 'We gaan er voor!' Houding staan, maar ging daarna weer gewoon staan. ''Zullen we naar de guild? Dan maken we ons team snel! Hee-Hee! Hee-Hee! Hee-Hee!'' Hij maakte een kort vreugdedansje.
Ik laat Rainbow zometeen met Dice de guild inwandelen, oke?
Index 
