Onze eerste missie! (zoektocht naar Akila)

Een shiny eevee verscheen voor de ingang. In haar blauwe ogen stond een vastberaden blik, hier was het dan, de zogehete Secret Garden. Hier zou Team Destiny aan zijn eerste missie beginnen. Ze moesten Akila vinden en haar weer veilig naar haar thuis brengen. En heel misschien, zouden ze hierna door kunnen gaan voor een tweede missie. De missie van Ayrin. Op deze missie stond dat ze een Gracidea Flower voor haar moesten vinden. Maar hiervoor moesten ze helemaal naar de top en er stond op dat er een sterk team voor nodig was. De eevee twijfelde of ze dit wel konden redden. Maar om geen overhaaste beslissingen te nemen, had ze besloten het briefje voor de zekerheid mee te nemen in haar rescue tas. Gewoon voor het geval ze besloten het te doen. Indy draaide haar koppie naar achter om te kunnen zien of Teela en Maura er al aankwamen. Na dit te hebben gedaan, wende ze haar blik weer naar de ingang. Het was een boog met hierop prachtige bloemen. Een erg mooi gezicht. Achter deze ingang bevond zich een enorme tuin met verscheidene verdiepingen. Voor Akila moesten ze naar de vierde, een niet al te moeilijke missie dus. Indy slaakte een zachte zucht en kwam toen in beweging.

Deze keer niet half rennend, kwam Maura uiteindelijk uit bij de rand van de Secret Garden. Tenminste, het leek er in ieder geval wél op. De kleurrijke bloemen en de geurige aroma's die door elkaar liepen, verzekerden Maura ervan dat ze goed zat. Ze bleef even stilstaan om de geuren goed in zich op te nemen, en waggelde vervolgens weer verder langs de rand. Op deze manier zou ze Indy of Teela vast wel tegenkomen, had ze bedacht. In de verte kwam langzaam een Shiny Eevee in zicht. Ja, dat moest Indy wel zijn. Zoveel Shiny Eevee waren er immers niet... Ze zwaaide even groetend met haar bot, en versnelde haar pas tot ze uiteindelijk bij Indy was.

Ietwat laat kwam Teela aan gerend. Gelukkig zag ze Indy en Maura staan, en wist ze dat de missie nog niet begonnen was. Zwijgend en hijgend ging ze naast Indy staan. Zij begreep vast wel dat de missie nu kon beginnen, tenzij ze nog op Kyra wouden wachten..

Een brede glimlach verscheen op Indy's gezichtje toen ze zag dat Teela en Maura eraan kwamen. 'Klaar om inze eerste missie te beginnen?!' klonk haar vrolijke stem. Even keek ze met een beetje een teleurgestelde blik achterom. Kyra had zich nou al een lange tijd niet meer laten zien, niet bij de guild, niet bij het grote bord en nu ook hier niet.. Dit vond Indy erg jammer. Ze zuchte maar draaide toen vastberaden haar blik weer terug naar de Secret garden. Ze konden niet meer op Kyra wachten, ze moesten nu echt gaan. De shiny eevee zette de eerste stap in de tuin. De geur van bloemen drong haar neusje binnen, een heerlijke geur. Ze stapte verder en liet ondertussen haar blik goed vallen op de omgeving. Ze moesten uitkijken naar pokemon die hun konden aanvallen, ook was het altijd handig om op te letten naar verdwaalde items die je goed kon gebruiken. En het meest belangrijke was, dat ze Akila moesten vinden. Indy stapte stevig door, haar staartje zwierde rustig achter haar lichaam met de wind mee. Haar zintuigen zette ze op scherp. Dit was maar goed ook. De heerlijke geur van Aroma werd opeens vervangen door een erg vieze stank. 'Wat is dat?' vroeg ze met een dichtgeknepen neus. De geur was niet te haggelen. Plotseling werd het lange gras aan de kant geduwd en verscheen er een Stunky. Dit verklaarde ook gelijk de vieze stank. De Stunky had een kwade blik in zijn ogen en die had hij gericht op de 3 pokemon die hem zo te zien stoorde. Zonder ook maar één waarschuwing te geven, stormde hij plotseling op Teela af met een Night Slash. 'Kijk uit!' riep Indy geschrokken.

Teela sprong snel op, om de Stunky te ontwijken. Ze maakte een vreemde bewegin om extra hard te landen, bovenop de Stunky's kop. Hierna beet ze hard in zijn staart, wat niet slim bleek te zijn. De Stunky sproeide zijn stank, en Teela moest loslaten als ze niet wou stikken. Ze sprong naar achteren, en keek razend naar de Stunky. Die kwam weer op haar af met Night Slash, maar Teela had een plan. Ze wachtte tot hij dichtbij was, en deed toen een Sandstorm. Wat ze was vergeten was dat de anderen er ook onder zouden lijden. De Stunky kneep kwaad zijn ogen dicht, terwijl Teela weer op hem af rende met Bite. Hierna schopte ze hem weg, en keek ze om naar Indy en Maura. Pas nu bedacht ze dat Indy waarschijnlijk last zou hebben van de Sandstorm. Ze bleef zwijgen, zoals ze ook tijdens het gevecht had gedaan.

Tot haar opluchting had Teela de stunky opgemerkt en maakte ze er korte metten mee. Opeens kwam er een zandstorm opzetten en Indy moest haar oogjes stijf dicht knijpen om het zand maar niet in haar oogjes te krijgen. Aangezien ze zich in een grot bevonden, duurde het wat langer voordat de zandstorm weer was gaan liggen. Uiteindelijk lag het zand weer op zijn normale plek, op de grond. Indy opende haar oogjes en zag dat de Stunky verslagen op de grond lag. Ze grijnsde en stapte toen naar Teela toe. Er stond een ondeugende blik in haar ogen, ze was van plan haar 'terug te pakken' gewoon als geintje. Schijnheilig ging ze naast Teela staan en schudde toen plotseling haar vacht uit. Al het zand, dat zich in haar vacht had genesteld, vloog van haar lichaam af richting Teela. Met een nu nog bredere grijns keek ze de larvitar aan die nu onder het zand zat. Toen kon ze het niet meer volhouden en ze schoot in de lach.

Teela snoof, en gooide het zand van zich af. Ze keek even vaag naar Indy. Ach, ze waren goede vrienden, en die moesten tegen een geintje kunnen. "Wacht maar..." mompelde Teela met een grijns. Haar oog viel plotseling op een glanzende steen. ze liep er naartoe, en pakte hem op. De steen zag er vreemd uit, maar was erg mooi. "Is dit niet..." mompelde Teela. Ze had wel eens gehoord van zo'n steen. Het werd een Everstone genoemd, en een pokémon zou niet evolueren als hij of zij er eentje vasthield. Teela voegde zich snel weer bij Indy en Maura, met de steen nog in haar poot. Even dacht ze erover hem aan Indy te geven, maar ze besloot de steen zelf te houden.

Indy was ondertussen op haar ruggetje gerold en een schaterend maar schattig gelach ontsnapte uit haar mondje. Waarom ze zo'n lol had wist ze niet, misschien vanwege de zenuwen of gewoon omdat ze het behoorlijk naar haar zin had. De stem van Teela klonk ver op de achtergrond en verbaasd keek ze op. Ze zag dat de larvitar een eindje verderop was gelopen en nu terug kwam met iets in haar handen. Indy zag meteen wat het was, een Everstone. 'Wow..' zei ze zachtjes en toen schoot ze opeens weer in de lach. Ze lag nog steeds op haar rug en het beeld van Teela op de kop zag er erg lachwekkend uit. Hikkend stond Indy op en schudde ze voor de tweede keer haar vachtje uit. Toen zette ze weer een serieuze blik in haar ogen. 'Wat ga je ermee doen, Teela?' vroeg ze nieuwschierig. Het was haar vondst, dus zei mocht erover beslissen. Misschien wou Teela niet evolueren? Dan kon zo'n Everstone handig zijn. Zelf had Indy nog niet echt over evolueren nagedacht. Ze was een eevee en kon dan ook vele kanten op. Maar welke wist ze nog niet. Ze had besloten het maar gewoon af te wachten. Met haar stralende blauwe oogjes keek ze Teela vrolijk maar serieus aan.

Maura die nog niks had gezegd, hield het daar bij. Ze wendde haar blik af. Natuurlijk was een Everstone zeer bijzonder, dat zou ze zeker niet ontkennen. Ze schudde een voor een haar beentjes even, zodat het zand wat erop was gewaaid door de zandstorm er weer af viel. "Ehm..." begon ze. "Sorry als het nogal onbeleefd is, maar moeten we niet weer eens verder gaan?" de twijfel in haar stem was duidelijk hoorbaar. Ze was zelf niet de teamleider, en vond zichzelf daardoor zeer onbeleefd op het moment.

[ Sorry, mijn inspiratie is de laatste tijd nogal op... >,< ]

Teela keek even naar Maura, toen zij sprak. Ze knikte instemmend, en wendde haar blik naar Indy. "Als je genoeg lol hebt gehad, horen we het wel." Ze keek even om zich heen. Ze waren in een soort kamer met verschillende wegen die waarschijnlijk naar andere 'kamers' leidden. "Zeg jij maar waar we heen gaan." Zei Teela rustig. Ze keek zelf aandachtig naar een gang, met een goed gevoel. Maar ze wist niet of dat goede gevoel betekende dat daar de doorgang naar de volgende verdieping ging.

Indy knikte naar Maura en Teela en keek om zich heen. Er waren meerde gangen, maar welke zouden ze nemen? Lang treuzelen konden ze niet aangezien Akila gered moest worden. Indy wende haar blik even naar Teela en zag dat ze aandachtig naar een gang keek. De eevee grinnikte onhoorbaar en liep toen de richting op waar Teela naar keek. 'Goed, als jij vind dat we deze moeten nemen..' en ze grijnsde vrolijk naar haar. Zelf had Indy er ook een vrij goed gevoel bij. Maar ze vond het leuker als ze Teela liet denken dat ze de goede gang koos. Gewoon omdat Indy nou eenmaal zo in elkaar zat. Ze was dan wel de leider, ze vond dat de teamleden ook hun mening mochten uiten.En ze vond het al helemaal belangrijk dat teamleden wel het gevoel kregen dat ze er echt bijhoorde. Niet dat de leider alles beslist en doet wat die wil.
Ze begon te lopen, eerst was het een tijdje donker maar toen kwamen ze bij een plek waar verscheidene gaten zaten in het dak van de grot. Het lichtschijnsel verlichte het pad en verwonderd keek Indy om zich heen. Ze liepen op een vrij groot pad waarlangs prachtige bloemen en bomen groeiden. Rechts van hun een soort rotsachtige muur en links van hun liep het pad ploseling steil naar beneden. Een zacht stromend geluid weergalmde door de gang en dit maakte duidelijk dat er water stroomde. Indy keek even over de rand, een prachtig helder blauwe rivier weerkaatste in haar ogen. Dit rustige moment verdween toen er plotseling een Poliwag uit het water sprong. Ook deze pokemon leek hun aanwezigheid niet goed te keuren en vuurde een Water gun af. Er was geen tijd voor een waarschuwing en Indy kon de waterstraal nog maar net ontwijken. De Poliwag lande op een rots en maakte zich klaar voor een tweede waterstraal. Mooi niet... dacht Indy en ze sprong naar voren. Vlak voor de rand hield ze stil en ze opende haar mond. Hierin creeërde zich een Shadow ball en Indy vuurde deze af op de Poliwag. De Poliwag kon nog net zijn Waterstraal afvuren en deze knalde tegen de Shadow ball op. Even bleven de twee aanvallen hangen maar toen boorde de Shadow ball zich een weg door het water en knalde toen met volle vaart tegen de poliwag op. Deze viel van de rots en belande met een harde plons in een rivier. Geconcentreerd staarde Indy naar het water maar de pokemon verscheen géén tweede keer. Opgelucht wende ze haar blik terug naar Teela en Maura 'Alles goed?' vroeg ze maar zo te zien hadden ze gelukkig niks (sorry voor godmodden, maar ga ff verder met het verhaal, anders duurt het iets te lang) Vastberaden draaide ze haar koppie weer naar het pad en begon ze stevig door te lopen. Aan het einde van de gang verscheen een fel licht. Nieuwschierig liep Indy door. Langzaam verscheen een beeld van een soort grote rots op haar netvlies. Dit nam uiteindelijk de vorm aan van een trap. Een brede grijns verscheen op Indy's gezicht. Ze naderde de tweede verdieping!
Het was een grote rotsachtige trap met klimop en bloemen. Boven in, waar de trap naar toe leide, zat een groot gat waar licht doorheen scheen. Blij keek Indy om naar haar teamleden.

Teela liep zwijgend achter Indy aan. Toen ze het trapje zag snoof ze zacht. Altijd je gevoel volgen, dacht ze. Ze keek naar de trap, en toen even naar Indy. In haar blik liet ze duidelijk de vraag zien of ze eerst mocht. Net toen ze de trap op wou gaan sprong er een Oddish uit het niets tevoorschijn. Teela snoof, en ontweek zijn Tackle. Ze viel direct aan met een Bite, die hard raakte. De Oddish keek boos naar Teela, maar richtte daarna zijn aandacht op Maura. Hij deed een Sleep Powder op haar. "Pas op!" riep Teela, maar het was te laat. Het poeder daalde al neer op Maura toen zij de Oddish weg beukte. Die viel uitgeschakeld in een hoekje van de kamer. Teela keek boos naar de Oddish, en snoof. Ze draaide haar kop om naar Maura. Had ze het poeder nog weg weten te krijgen of moesten Indy en Teela haar wakker maken..?

Het slaap poeder had vrijwel gelijk gewerkt; Maura lag slapend op de grond. Ze wou wel wakker worden, maar het slaappoeder zorgde er voor dat ze in slaap bleef. In haar droom, kwam een gigantische Oran Berry voorbij gevlogen. Haar maag maakte een hongerig gevoel, alhoewel ze niet werkelijk hongerig kon zijn. Het was tenslotte maar een droom, niet? Zo snel als ze kon, hopte ze achter de Oran Berry aan. Alsof ze op de maan was, maakte ze steeds vreemdere sprongen om de gigantische Oran Berry bij te kunnen houden. Toen ze de Oran Berry eindelijk te pakken had, verdween hij. Niet alleen de Oran Berry verdween, maar ook de droom. Slaperig wreef Maura in haar ogen. Was ze...? Ze herinnerde zich de Oddish weer die slaappoeder had gebruikt. Ze had geslapen! Zou ze de missie erg hebben opgehouden? Hopelijk toch niet... "Heb ik... heb ik lang geslapen?" vroeg ze vaagjes terwijl ze overeind kwam.

Indy gimlachte lief naar Teela ten teken dat ze mocht. Dit ging helaas niet door, een oddish sprong tevoorschijn en viel Teela aan. Deze kon de Oddish ontwijken maar hier werd Maura de dupe van. Slapend viel ze op de grond. Snel rende Indy naar haar toe, 'Maura? Wakker worden' zei ze zachtjes. Even keek ze om naar Teela die de Oddish wist uit te schakelen. Een slaperige stem weerklonk in haar grijze oortjes en verrast keek ze weer om. Maura was weer wakker geworden! 'Nee hoor.' zei ze vriendelijk tegen Maura. 'Kom laten we gaan!' en met haar koppie hielp ze Maura overeind komen. Ze trippelde terug naar de trap, maar voordat ze haar pootjes op de eerste trede zetten keek ze om naar Teela 'jij mag eerst' zei ze toen. Ze zette haar pootjes terug op de grond en wachte op Teela. Zij was degene die hun de goede kant op had gewezen dus aan haar de eer om als eerste naar de tweede verdieping te mogen.

Teela keek verbaasd naar Indy. Ze had echt gedacht dat Indy eerst zou gaan. Ze grijnsde lichtjes, en boog nederig. "Als u het zegt," zei ze voor de grap, waarna ze weer gewoon ging staan. ze liep naar de trap te en ging erbij omhoog.

De tweede verdieping leek veel op de eerste. Overal waren bloemen en planten, en vooral de vele kleuren trokken de aandacht. Ze keek achterom, maar zag geen trap meer. Geschrokken keek ze rond, in de hoop de anderen te zien. Snel kalmeerde ze weer, zoals gewoonlijk. Ze snoof, en keek eens rustig rond. Er waren geen andere Pokémon te zien, dus was ze veilig. Misschien zouden Indy en Maura er zo aan komen..

(Als je een verdieping omhoog gaat zie je het trapje niet meer, net zoals in de spellen. Hij zit er echter nog wel, dus Indy en Maura kunnen gewoon omhoog komen )

Een kort maar schattig gegrinnik ontsnapte uit Indy haar mondje. Ze wachte totdat Teela naar boven was geklommen en draaide toen haar koppie om naar Maura. 'Kom je ook, Maura?' zei ze vrolijk en zette zich toen op de eerste paar tredes. Binnen een paar seconden was ook Indy boven, ze zag Teela staan die rustig om zich heen keek. Ook zij liet haar blik even verwonderd om zich heen wenden. Het zag er hetzelfde uit als op de 1e verdieping, behalve dan dat hier geen rivier stroomde. Het pad leide een behoorlijk end rechtdoor. Aan het einde meende ze een groot aantal groen te zien, wat dit was kon ze nog niet zien vanwege de afstand. Indy trippelde naar Teela en glimlachte, hierna draaide ze zich om, om op Maura te wachten.