Lost in an unknown world.

Zachte stapjes klonken. Een Growlithe kwam het plein op gelopen en keek om zich heen. Al die winkeltjes.. Het was zo anders dan hij gewend was. De Pokémon zorgden allemaal voor zichzelf. Ze regelden dingen en verkochten ze, maar.. Waarmee kochten ze dingen? Hij besloot eens wat dicherbij te gaan staan. Een Pokémon legde een muntje op de toonbank van Aipom's winkel en hij kreeg er een appel voor terug. Die muntjes, hoe kon hij daaraan komen? Of moest hij maar ergens heen gaan en zelf bessen verzamelen? Hij deed vlug een stapje naar achteren. Hij hoefde niet in gesprek te raken met een Pokémon. Alhoewel hij wel graag van de muntjes wilde weten. Zijn neusje rook de appels die de Aipom verkocht. Zou hij toch maar gaan kijken? Langzaam stapte hij naar de winkel toe. ''Uhm..'' begon hij, maar zijn mond werd gesnoerd. ''Welkom, welkom! Nieuw hier, of niet?'' riep de Aipom vrolijk. ''Mijn naam is Aipom, tot uw dienst!'' hij grijnsde op een manier die je kippenvel gaf. Of in elk geval de Growlithe. ''Mijn naam is Prince,'' sprak hij verlegen. De Aipom giechelde wat Prince nog meer rillingen gaf, dus stapte hij maar langzaam achteruit. Hij vond deze Aipom niet bepaald de aardigste. Prince keek opnieuw om zich heen. Veel Pokémon waren er niet. Het waren vooral de Pokémon die de winkeltjes hadden. Prince voelde zich alleen. Hij wist bijna niks hoe deze Pokémon hun leven leidden. En na zijn 'gesprek' met Aipom durfde hij ook niemand aan te spreken. Wat moest hij nou doen..?

Een Lucario sprintte door de gebieden. Ze had haar ogen gesloten en concentreerde zich op haar aura. Zo ging ze super snel en kreeg ze geen wind in haar ogen. Al snel kwam ze aan bij de plek waar ze al dagen naar verlangde: Parola. Op de grens kleurde ze wit en veranderde ze in een Ditto, waardoor het litteken op haar oog zichtbaar werd. Even keek ze snel om zich heen, tot ze een Phanpy zag. Ah, een Phanpy. Daar kon ze wel even mee leven. Ze kleurde wit en veranderde van vorm. Toen de witte gloed verdween, was ze een Phanpy. Ze begon te rennen. Een Phanpy was langzamer dan een Lucario, maar dat maakte haar op het moment weinig uit.
Eenmaal aangekomen bij de winkeltjes sloeg ze haar slurf omhoog en kwam er een vrolijk geluid uit. Ze was er eindelijk! Ze hoorde haar maag knorren. Oewh. Ze had honger. Vrolijk huppelde ze naar Aipom. ''Hallo, Aipom,'' sprak ze rustig. ''Zou ik een appel mogen?'' Het was even stil. 'Tuurlijk, Tuurlijk,' sprak Aipom toen en hij pakte een appel. Ze gaf hem het geld en keek om zich heen. Ze zag verderop een Growlithe en fronste. ''Zou ik er nog één mogen?'' grijnsde ze. Aipom pakte haar andere appel ook en deed de twee in een tasje. Ze betaalde en draaide zich om, het tasje aan haar slurf. Voor de Growlithe liet ze het vallen en grijnsde ze. Ze pakte er een appel uit, maar liet de andere liggen. ''Heb je honger?'' vroeg ze vriendelijk.

Prince keek om toen hij iets achter zich hoorde. Een Phanpy had een tasje neergezet. In het tasje zaten twee appels. Prince keek er even vragend naar, en richtte toen zijn blik op de Phanpy. ''Heb je honger?'' vroeg die vriendelijk. Prince begreep het niet. Er kwam zomaar een vreemde op hem af die een appel aanbood. En toch wilde hij niet zo egoistisch zijn door het aanbod af te slaan. Eigenlijk had hij best wel honger, ja. Voorzichtig stak hij zijn snuitje in de zak. De appels roken lekker. Hij beet zachtjes in één van de appels, die hij vervolgens uit de zak tilde. Hij legde hem even voor zijn poten neer. Was het wel te vertrouwen? Nog steeds wilde Prince niet onbeleefd overkomen. Hij grijnsde naar de Phanpy. ''Dank je,'' zei hij zachtjes en verlegen. Hij liet zijn kop zakken en beet een stukje van de appel. Hmm.. heerlijk. Hij was vergeten hoe lekker appels konden zijn. Sappig en toch knapperig. na nog een paar happen te heben genomen keek hij nog eens naar de Phanpy. Er was iets met haar, iets.. Iets. Hij wist niet wat. Ach, zolang ze maar niet iets duisters had. Prince vroeg zich af hoe ze heette. Hoe kon je daar nou beter achterkomen dan eerst jezelf voor te stellen. ''Mijn naam is Prince,'' sprak hij, heel wat luider dan zijn bedankje. Met een brede grijns liet hij zijn kop weer zakken om nog een hapje te nemen van zijn appel. Zou de Phanpy iets terugwillen voor de appel, of mocht hij hem gewoon hebben? Hij zou haar graag iets teruggeven. Maar wat? Hij wist vrijwel niks van alles hier. Hij was opgegroeid bij mensen, en had maar een klein beetje geleerd van het 'normale' wilde Pokémon leven. Zonder winkels of geld. Zonder een Guild en die teams waar sommige Pokémon het over hadden. Misschien wilde de Phanpy hem wat meer vertellen..

'Mijn naam is Prince,' sprak de Growlithe, nadat hij wat hapjes van de appel had genomen. ''Nou, aangenaam, Prince,'' sprak Chela kalm. Ze grinnikte. ''Mijn naam is Chela.'' Ze keek even met een snelle blik om zich heen. Ze hield er niet van als ze geen handen had, omdat ze op vier poten liep. Maar, ze wilde niet in een Aipom veranderen. Plots zag ze een Piplup, wat verderop. ''Een momentje,'' sprak ze. Ze deed een stap achteruit en begon wit licht te geven. Ze kreeg de vorm van een ditto, en vervolgens van een Piplup. Ze opende haar snaveltje en grinnikte ze. Piplup was.. Schattig. ''Ik ben een Ditto, zoals je vast wel heb gemerkt,'' zei ze grinnikend, nadat ze weer een stap naar voren had gedaan. Ze keek even met een grijns op haar snaveltje naar haar staart, en richtte haar blik toen weer op de Growlithe. Hij kon niet van vorm wisselen. Zij wel. Dat was altijd heel fijn. Ze kon zwemmen in het water, maar ook baden in de lava. Ook kon ze door de lucht heen vliegen, hard over het land rennen, en de ondergrondse route nemen. Ook kon ze, als ze de gedaante van een spookpokémon aannam, door obstakels heen vliegen. Het maakte het leven veel makkelijker. Prince kon niet vliegen. Ook kon hij waarschijnlijk niet zwemmen. Chela zuchtte diep. Ze zou niet zo kunnen leven. Ze was er te erg aan gewend geraakt om te kunnen transformeren.

''Nou, aangenaam, Prince,'' reageerde de Phanpy kalm. Vervolgens grinnikte ze. ''Mijn naam is Chela.'' Chela, dat was geen Engels woord zoals Prince. Toch klonk het mooi en simpel. Prince grijnsde. ''Ook aangenaam.'' Phanpy waren kleine, schattige Pokémon. Ze stonden op vier poten, net als Growlithe. ''Een momentje,'' klonk opeens Chela's stem. Prince keek op en zag haar een stap naar achteren doen. Ze begon opeens wit licht te geven en nam een puddingvorm aan. Was dat niet een Ditto..? Meteen erna veranderde ze in een Piplup. Nog zo'n schattige Pokémon, maar deze stond niet op vier poten. Prince hield zijn koppie een beetje schuin. ''Ik ben een Ditto, zoals je vast wel heb gemerkt,'' grinnikte Chela, nadat ze weer een stap naar voren had gedaan. Ja, een Ditto. De Pokémon die de vorm van alle andere Pokémon aan kon nemen. Prince kon zich voorstellen dat Chela liever een Piplup was, omdat deze handen had. En toch zou hij liever Growlithe blijven. Misschien evolueerde hij ooit in een Arcanine, maar iets anders wilde hij ook niet zijn. Hij vond het prima om op vier poten te lopen en niet te kunnen vliegen en zo. Zolang hij maar vrij rond kon rennen.. Hij bedacht zich opeens waarom hij hier was. Omdat hij dingen over een Guild gehoord had. Hij keek even om zich heen, maar geen van de gebouwen hier leek op een Guild. Zou Chela van de Guild weten..? Misschien wel. Zij was in elk geval niet zo zenuwachtig als Prince. Alsof alles voor haar vertrouwd was. Prince wist echter niet wat hij moest vragen. Moest hij naar de Guild vragen, of naar de teams waar hij van gehoord had? En hoe wat het dan met dat geld? Hij zuchtte diep waarna hij zijn blik op Chela richtte. ''Ik ben hier gekomen omdat ik van een Guild heb gehoord, maar ik weet verder niet hoe alles hier werkt,'' begon hij voorzichtig. ''Kan jij het me een beetje uitleggen..?'' Prince voelde zich stom, maar was blij dat hij het gevraagd had. Hopelijk kon Chela hem helpen..

'Ik ben hier gekomen omdat ik van een Guild heb gehoord, maar ik weet verder niet hoe alles hier werkt,' zei de Growlithe na een tijdje. 'Kan jij het me een beetje uitleggen..?' vroeg hij toen. Chela haalde diep adem. ''Ja, hoor,'' grinnikte ze. ''In het gebied zijn vele Mystery Dungeons. Die ken je vast wel. Maarja. Je kan een Exploration Team oprichten. Dit team moet uit minimaal twee leden bestaan, waarvan één de leider is. Het oprichten van een Team kan bij de Guild van Ayrin, een Shaymin, en Wish, een Jirachi, de Guildmasters. De Guildmasters zijn een beetje.. Vreemd. Onserieus, kan je ze noemen. Maar, ze hebben zo veel ervaring dat het goede Guildmasters zijn,'' grinnikte Chela. ''Verder.. Het bord met opdrachten is daar. Soms kan je ook een Pokémon tegenkomen als die je hulp nodig heeft. Dan kan je kiezen of je zijn of haar aanvraag accepteert of niet. Het kan ook zijn dat één van de beschermers je roept, en zegt dat je op onderzoek uit mag gaan in het gebied van zijn, of haar, Time Gear. Je weet vast ook wel wat een Time Gear is,'' grinnikte Chela. Ze keek even om zich heen. ''Er zijn er vijf.'' Ze haalde diep adem en schudde haar kop. ''Srry, ik dwaal een beetje af,'' verontschuldigde ze zich en ze grinnikte zachtjes.

''Ja, hoor,'' grinnikte Chela tot Prince zijn opluchting. ''In het gebied zijn vele Mystery Dungeons. Die ken je vast wel.'' Nee, Prince wist vrijwel niets van deze Dungeons. Hij had er wel eens over horen praten, maar meer ook niet. ''Je kan een Exploration Team oprichten. Dit team moet uit minimaal twee leden bestaan, waarvan één de leider is. Het oprichten van een Team kan bij de Guild van Ayrin, een Shaymin, en Wish, een Jirachi, de Guildmasters. De Guildmasters zijn een beetje.. Vreemd. Onserieus, kan je ze noemen. Maar, ze hebben zo veel ervaring dat het goede Guildmasters zijn,'' grinnikte Chela. Veel van haar woorden verwarden Prince, maar hij zou haar niet onderbreken. ''Verder.. Het bord met opdrachten is daar. Soms kan je ook een Pokémon tegenkomen als die je hulp nodig heeft. Dan kan je kiezen of je zijn of haar aanvraag accepteert of niet. Het kan ook zijn dat één van de beschermers je roept, en zegt dat je op onderzoek uit mag gaan in het gebied van zijn, of haar, Time Gear. Je weet vast ook wel wat een Time Gear is,'' grinnikte Chela. Ze keek even om zich heen. ''Er zijn er vijf.'' Ze haalde diep adem en schudde haar kop. ''Srry, ik dwaal een beetje af.'' Prince hield zijn kop scheef. ''Oke..'' begon hij. Hij wilde even wat dingen op een rijtje. ''Er zijn dus Pokémon die dingen genaamd Time Gears bewaken in bepaalde Mystery Dungeons?'' Hij dacht even na over zijn volgende vraag. ''En er is een Guild waar je een Exploration Team kan starten, bij twee gestoorde Guild masters die ook nog eens Legends zijn?'' Hij vond zelf dat hij zijn woorden niet goed koos, maar iets anders wist hij gewoon niet te vragen. Nu was zijn grote vraag wat dat geld was. ''En hoe zit het met die muntjes waar jullie mee betalen?'' Hij keek fronsend even naar de winkel van Aipom, waar Chela waarschijnlijk de appels gekocht had. Daar had hij een andere Pokémon met een muntje zien betalen. Maar, wat waren deze muntjes, en waar kon je ze halen? Prince zuchtte. Hij was bang dat hij Chela irriteerde met zijn vragen en onwetendheid. Maar, als dat zo was, zou ze het laten merken. Toch?

'En hoe zit het met die muntjes waar jullie mee betalen?' was de vraag die de Growlithe, Prince, stelde. Chela hief verbaasd haar wenkbrauwen op. Wist hij niet wat Poké was? Hij kwam hier écht niet vandaan. Ze schudde haar kop even om weer bij de wereld te komen. ''Poké is het geld waarmee wij betalen. Je kan het vinden in Dungeons, en als je een missie voltooit kan je het ook krijgen,'' legde ze snel uit. ''Je moet er mee betalen als je iets wilt kopen.'' Ze grinnikte even zacht. ''Ik neem je mee naar de Guild!'' riep ze toen ineens uit. Een grote grijns ontstond op haar gezicht. ''Dan kan je Wish en Ayrin ontmoeten. En, misschien kan je iemand vinden om een team mee te beginnen!'' riep ze uit. Ze keek even naar de lucht. Ah, daar. Een Staraptor. Dat was goed. Ze kleurde wit en nam haar Ditto-vorm aan. Maar, hierna veranderde ze weer in een Staraptor. Ze spreidde haar vleugels even, maar legde ze toen weer op hun plek. Met haar snavel pakte ze de Growlithe beet, en zette ze hem op haar rug. ''Houd je vast,'' grinnikte ze. Opnieuw spreidde ze haar vleugels. Ze hoefde niet veel moeite te doen om de lucht in te komen. Eenmaal daar grinnikte ze. ''Op naar de Guild,'' mompelde ze zacht tegen zichzelf, voor ze richting de Guild vloog.

-Gheghe..? =o-

''Poké is het geld waarmee wij betalen. Je kan het vinden in Dungeons, en als je een missie voltooit kan je het ook krijgen,'' legde Chela uit. Prince knikte. ''Je moet er mee betalen als je iets wilt kopen.'' Ze grinnikte even zacht. ''Ik neem je mee naar de Guild!'' riep ze toen ineens uit. Prince schrok een beetje en deed een stapje naar achteren. ''Dan kan je Wish en Ayrin ontmoeten. En, misschien kan je iemand vinden om een team mee te beginnen!'' Zo'n team leek Prince wel een goed idee. Dat was misschien wel dé manier om te weten te komen hoe alles hier werkte. Chela begon te gloeien en veranderde weer in een Ditto, om vervolgens een Staraptor te worden die ze - blijkbaar - in de lucht gezien had. Ze pakte Prince met haar snavel en zette hem op haar rug. Hij had nog nooit op een Staraptor gezeten, en had dus ook nooit de zachte veren gevoeld. ''Houd je vast,'' grinnikte Chela, waarna ze haar vleugels spreidde. Prince wist niet goed waar hij zich aan vast moest houden. Hij had geen armen en was bang dat hij haar pijn deed als hij zijn klauwen of tanden gebruikte. Chela steeg met een flinke vaart op. De wind die door Prince zijn vacht streek was nergens mee te vergelijken. Het voelde heerlijk en toch angstaanjagend. Dat tweede was waarschijnlijk omdat hij de snelheid zelf niet in de hand had. Nee, het was Chela die alles bepaalde. Prince hield zijn ogen stijf dicht, bang dat hij anders naar beneden keek. Ondanks de angst die hij voelde voelde hij ook een sterk enthousiasme en een krachtige vreugde. Chela had hem ongeveer de basis uitgelegd. Hij kwam steeds meer te weten over het leven van de Pokémon hier. En binnenkort was hij misschien lid van een team..